Kimse yok mu? ve vatansız kalma halleri...

Muhtemelen siz de görmüşsünüzdür yukarıdaki afişi. Bu afişi Diyarbakır’daki bir hastanenin camlarında gördüm.  Gözleri yardım bekleyen bir çocuk fotoğrafının üstüne yapıştırılmış Suriye bayrağı. Kampanya için etkili bir fotoğraf, görenlerde bir acıma ve yardım etme isteği hissi uyandırıyor. Fotoğrafın üst kısmındaki başlık –daha doğrusu soru- ilk bakışta bir irkilmeye sebep oluyor, daha sonra gözler sorudan çocuğun gözlerine oradan ara başlıktaki fotoğrafın –kampanyanın- derdine kayıyor. Ve alttaki yardım kuruluşunun adı ve yardım edilecek hesaplar ile tamamlanıyor afiş. “Yardım” kampanyası için başarılı bir afiş.

Buraya kadar her şey normal. Fakat normal olmayan, içinde beni rahatsız eden bir şeyler var.

Bu fotoğrafın – yada afişin- asıldığı yer ile sorduğu soru içinde tarihsel, ideolojik ve tabiî ki sosyolojik sorunları barındırıyor.

“Siz hiç vatanınız varken vatansız kaldınız mı?” belki bu fotoğraf ya da afiş ve sorduğu soru dünyanın başka bir bölgesinde herhangi bir şekilde sorunlu görülmeyebilir. İnsani bir yardım kampanyasının başarılı bir afiş çalışması olarak görülebilir, bu yardım kampanyasını organize eden yardım kuruluşunun ne kadar “insani”, ne kadar toplumsal çevresine duyarlı, insanlığa, savaşa ve savaşın sonuçlarına kayıtsız kalmayan bir yardım kuruluşu olduğunun bir göstergesi sayılabilir.  Ne var ki bu afiş bende aynı duygu uyandırmıyor, aynı şeyleri düşündürtmüyor.

Kimse yok mu? Yardım derneğinin adı. Samanyolu Tv’nin bünyesindeki bir programın adıydı önce sonra Tv bünyesinde bir derneğe daha sonra da “bağımsız” bir derneğe dönüştü. Yani dini yönü ağır basan “İslami” bir yardım kuruluşu. Bunun ne ayıp bir tarafı var ne de gocunacak, hatta yardımlaşma bizatihi İslam dininin ortaya çıkışında vardır. Diğer yandan mutlaka takdir edilecek bir çok şey de yapmışlardır. Sorun bunlar değil zaten. Sorun bizatihi sordukları “soru”da.

Amma velakin bu soruya benim cevabım “evet”tir. Hem de yüzyıldır kendi vatanımda vatansız kalmışım, vatansız muamelesi görüyorum hala. Sadece vatanım değil, dilim, kültürüm yok sayılmış, inkar edilmiş ve inkarın bir başka sürümü devrede bugün.

Din kardeşliği adı altında Kürtlerin “vatansız” kalmasının yolunu yordamını hazırlayan bir ideolojinin, bir tarihin temsilcilerinin kalkıp Kürtleri bizatihi kendi vatanlarında “başka” insanların acıları üzerinden yeniden sömürmeleri ve bunu yardımlaşma, dayanışma, din gibi kutsal kavramlar adı altında yapmaları, en hafifinden bu kavramlara saygı duymamaktır. Daha önemli bir başka soru/n ise, neden hala Kürtlerin kendilerini sürekli aşağılayanlarla birlikte hareket ettiğidir?

Saygılarımla,

 Not: Fotoğrafı bir türlü dikey konuma getiremedim ;-))